Statut juridique
ID
Urban : 100
Soort
Park
Documenten uit het begin van de 16de eeuw maken reeds melding van dit goed. Er stond toen ook een kasteel in Vlaamse renaissancestijl, waarvan nog slechts enkele resten overblijven. In 1804 werd het domein verworven door de burgemeester van Etterbeek, Albert Joseph Hap die in 1855 de toestemming kreeg zijn tuin af te sluiten. De kiosk en de oranjerie dateren uit die periode. In 1859 liet zijn zoon, notaris François Louis Hap, een Neoclassicistische woning bouwen bij de ingang van het landgoed. Nog een eeuw later sloot Jean Félix Hap met de gemeente een akkoord over de openstelling van het park.
De tuin bestaat uit grasveldjes, paden en perken met afwisselende en soms zeldzame soorten zoals de kruidvlier. Enorme bomen verfraaien het park: Canadese en Italiaanse populieren, gewone esdoorns, gewone en valse acacia’s, een purperen beuk, een haagbeuk, een notenboom, een es en tot slot een tulpenboom uit Virginia die met zijn omtrek van 3,30 m de merkwaardigste van het hele Brussels gewest is. Achteraan in de tuin groeit semi-natuurlijk onderhout en aan de overzijde verheft zich een berm, gestut door een muur in breuksteen, een ideaal schuiloord voor de lokale fauna en flora.
In de waterpartij zwemmen driedoornige stekelbaarzen, een soort die hier vermoedelijk reeds vóór de aanleg van de tuin in het begin van de 19de eeuw aanwezig was. Platwormen en zoetwaterschaaldieren arriveren via de bedding van het beekje, de Broebelaer, dat de vijver voedt. De site – die eigenlijk deel uitmaakt van de Maalbeekvallei – draagt mede dankzij de aanwezigheid van de vele grote, inheemse en uitheemse boomsoorten bij tot het behoud en de verdere ontwikkeling van de biodiversiteit, en dit in een afwisselend en aangenaam ontworpen landschapskader.
De tuin bestaat uit grasveldjes, paden en perken met afwisselende en soms zeldzame soorten zoals de kruidvlier. Enorme bomen verfraaien het park: Canadese en Italiaanse populieren, gewone esdoorns, gewone en valse acacia’s, een purperen beuk, een haagbeuk, een notenboom, een es en tot slot een tulpenboom uit Virginia die met zijn omtrek van 3,30 m de merkwaardigste van het hele Brussels gewest is. Achteraan in de tuin groeit semi-natuurlijk onderhout en aan de overzijde verheft zich een berm, gestut door een muur in breuksteen, een ideaal schuiloord voor de lokale fauna en flora.
In de waterpartij zwemmen driedoornige stekelbaarzen, een soort die hier vermoedelijk reeds vóór de aanleg van de tuin in het begin van de 19de eeuw aanwezig was. Platwormen en zoetwaterschaaldieren arriveren via de bedding van het beekje, de Broebelaer, dat de vijver voedt. De site – die eigenlijk deel uitmaakt van de Maalbeekvallei – draagt mede dankzij de aanwezigheid van de vele grote, inheemse en uitheemse boomsoorten bij tot het behoud en de verdere ontwikkeling van de biodiversiteit, en dit in een afwisselend en aangenaam ontworpen landschapskader.
