Beursplein

Midden vorige eeuw ontstaat door het toenemende aantal beursverrichtingen de behoefte aan een nieuw beursgebouw. Burgemeester Anspach geeft het project al spoedig voorrang, en neemt het plan op in zijn sanerings- en verfraaiingsprogramma voor de benedenstad.

In 1865 worden de plannen goedgekeurd van de architect en stedebouwkundige Léon-Pierre Suys. Hij is de zoon van François-Tilman, die het stratenplan in dambordpatroon van de Leopoldswijk oiitwierp. De plannen voorzien in de overwelving van de Zenne die de volksgezondheid bedreigt en de oorzaak is van de leegloop van het stadscentrum en in de aanleg van grote prestigieuze lanen, naar het voorbeeld van Hausmann in Parijs. Het rechtlijnige tracé wordt onderbroken door pleinen, waarvan één het nieuwe Beursplein wordt, op de plaats van de oude Recollettenmarkt. De werken voor de aanleg van de hele wijk beginnen in 1868, en de Beurs wordt ingehuldigd in 1873. Tevoren verliepen de financiële transacties aan de Wolvengracht, nadien in de Bisschopsstraat. Een monumentale trap, bewaakt door leeuwen, leidt naar de grootse en centrale vestibule.

De door zuilen ondersteunde koepel is thans voorzien van glasramen. De verschillende zalen komen op deze hal uit. De voorgevel, die het perspectief vanuit de Auguste Ortsstraat afsluit, wijst op de Palladiaanse invloed: symmetrie, gebeeldhouwd fronton en zuilengalerij, verfraaid met Corintische zuilen. De zijgevels werden gedeeltelijk gerestaureerd door architect Jules Brunfaut. Het Beurspaleis, ontworpen in eclectische stijl, oogstte veel bijval bij de toenmalige burgerij, die vooral de rijke versiering waardeerde, en de kwaliteit van het beeldhouwwerk. Grote meesters als Rodin hebben hieraan meegewerkt. Ook dat droeg bij tot het succes van het geheel.