Ancien siège de Glaverbel
Terhulpsesteenweg, 166
ID
Soort
De hoofdzetel van Glaverbel werd in 1962-1964 ontworpen na een nationale architectuurwedstrijd. Er werden jonge architecten geselecteerd die aanwezig waren op de Expo 58: Renaat Braem, André Jacqmain, Victor Mulpas en Pierre Guillissen. Het gebouw werd ingehuldigd in 1967 en kreeg de architectuurprijs van de Provincie Brabant.
Het gebouw is opgetrokken in de vorm van een 20 m brede ring. Het is gelegen op een bebost terrein van 3,25 hectare in de buurt van de spoorweg en de snelweg.
De hoofdzetel van Glaverbel is een echt visitekaartje op monumentale schaal, want 67% ervan is oorspronkelijk vervaardigd uit Thermopane-glas en gepolijst glas, waardoor de gebruikers van het pand duidelijk herkenbaar zijn. Thermopane, het paradepaardje van Glaver en later van Glaverbel, is zo wijdverbreid dat het bijna een soortnaam voor dubbele beglazing is geworden.
Mochten het kantoor en het parkeerterrein niet meer dan 30% van het grondoppervlak beslaan en moest een maximum aan bomen worden gehandhaafd. Op het terrein stonden meer dan 115 bomen van verschillende soorten: esdoorns, linden, kastanjebomen, haagbeuken, essen, iepen, beuken, populieren, berken, notelaars, Corsicaanse dennen, thuya's, cipressen, ginkgo's en araucaria's.
De ringvorm respecteert de beplanting van het park waarin het gebouw is gelegen en past zich aan de vorm van het terrein aan. In het midden van deze ring bevindt zich een cirkelvormige patio met bomen, begrensd door de omgang van het gebouw, die indirect doet denken aan de binnentuin van een klooster. Het lage gebouw behoudt het residentiële karakter van de wijk.
De merkwaardige integratie van het Glaverbel-gebouw in een bosrijke omgeving, bestaande uit reeds bestaande landschapsparken die ooit tot twee grote eigendommen behoorden, draagt bij tot de erfgoedwaarde ervan. Het geeft dit gebouw in modernistische stijl, waarvan het project tijdens de architectuurwedstrijd vooral om zijn functionele kwaliteiten werd geselecteerd, een samenhangend compositorisch karakter met een uitgesproken harmonie tussen het gebouw en zijn natuurlijke omgeving, die in bepaalde opzichten herinnert aan de emblematische verwezenlijkingen van de organische architectuur.
Het park, ontworpen door de internationaal bekende landschapsarchitect Jacques Wirtz, is visueel doorkruisbaar in alle richtingen, zonder een gevoel van hiërarchie. Zo is de circulatie natuurlijk en zijn de binnen- en buitenruimte volledig met elkaar verweven.
De inventaris van opmerkelijke bomen omvat momenteel 11 bomen (Castanea sativa, Quercus robur, Abies grandis, Sequoiadendron giganteum, Ginkgo biloba, Robinia pseudoacacia, Pinus nigra...).