Statut juridique
Ingeschreven op de wettelijke inventaris op
Lopende procedure tot bescherming
ID
Soort
Het Tenboschpark is een botanische collectietuin met een uitzonderlijke biologische diversiteit, waaronder een zeer breed scala aan soorten die representatief zijn voor het Angelsaksische kwekerijaanbod van de jaren 1950-1980. Een groot aantal opmerkelijke bomen, die zeldzaam zijn op Belgisch grondgebied, zijn aanwezig in deze openbare groene ruimte. De grote verscheidenheid aan planten vormt grafische composities met een breed scala aan kleuren en texturen in de loop van de seizoenen.
Het gebied bestaat uit struiken en bomen van grote wetenschappelijke waarde, relatief kleine grasvelden, en een speeltuin, een zandbak, een petanquebaan en een sportterrein, die alle op bewonderenswaardige wijze in het geheel zijn geïntegreerd, waarbij gebruik wordt gemaakt van de aanzienlijke helling van het terrein. Talrijke smalle en kronkelende paden nodigen uit tot wandelen en het ontdekken van de planten.
Twee kleine waterpartijen sieren het park. In het park staan verschillende beelden: een bronzen beeld van Hélène Delvaux, getiteld 'Femme debout' (1985) en een waterbekken op een sokkel, waarschijnlijk uit de tijd dat het park nog privébezit was.
Dit privé-arboretum werd aangelegd tussen 1953 en 1980, toen de tuin eigendom was van de heer Jean-Louis Semet, een dendroloog en verzamelaar van opmerkelijke planten, vooral exotische. Het domein werd in 1885 door zijn grootouders (familie Semet-Solvay) gekocht om er een kasteel te bouwen. De tuin omvat dan een moestuin en een boomgaard. Jean-Louis Semet kwam er in het begin van de jaren 1950 wonen, breidde het pand geleidelijk uit door de aankoop van naburige percelen, sloopte het kasteel en verving het door de grote woning op Vleurgatse Steenweg nr. 217. De tuin werd ontworpen in samenwerking met Hector Noyer, een tuinman die is opgeleid aan de tuinbouwschool van Mariemont.
De huidige inrichting van het landschap, het werk van het bureau van tuinarchitect René Pechère en begin jaren 1980 ontworpen om dit privé-eigendom om te vormen tot openbaar park, heeft bijgedragen aan de opwaardering van de tuinbouwkundige collecties van Semet en Noyer. Bij deze oefening heeft Pechère zich sterk laten inspireren door een participatief proces dat werd georganiseerd door het wijkcomité dat zich had ingezet voor het behoud van de groene ruimte, en in het bijzonder door de plannen en de maquette die een synthese vormden van die collectieve beschouwingen, gemaakt door de architect en schilder Konstantin Stefanovitch. Die legde uit dat hij voor de sfeer van het park de aanleg aanpakte als het maken van een schilderij, waarbij hij alle door de bewoners gewenste functies integreerde.
Het park werd officieel ingehuldigd in juni 1985, drie jaar na de aankoop door het Brussels Gewest.
De beheerders en tuiniers van Leefmilieu Brussel, waaronder de landschapsarchitect Wolfgang Vahsen, hebben dit opmerkelijke natuurlijke erfgoed in ere gehouden, waarbij ze de oorspronkelijke ontwerpprincipes en het karakter van een levend en dynamisch complex in voortdurende evolutie volgden, door de botanische tuin geleidelijk te verrijken met nieuwe soorten dankzij nauwgezet onderzoek, prospectie en experimenten.
