Statut juridique
Geïnventariseerd landschap
ID
Soort
Dit kleine park van zowat 35 are is voor het publiek toegankelijk op grond van een erfdienstbaarheid van doorgang. In het midden van het park bevinden zich verschillende waterpartijen die met elkaar in verbinding staan. Daar werden drie appartementsgebouwen opgetrokken. De site telt meerdere opmerkelijke bomen, met name twee tulpenbomen uit Virginia, een kastanjeboom en een taxus.
Dit park is een overblijfsel van het goed van Bosman, dat in 1929 werd gebouwd. Deze eigendom omvatte een art-decobouwwerk van architect Collin dat in de jaren zeventig werd afgebroken, en een uitgestrekte tuin, ontworpen door Jules Buyssens (1872-1958).
De tuin van het herenhuis Bosman is een ‘moderne tuin’, zoals hij in het tijdschrift ‘Bâtir’ van 15/12/1932 wordt voorgesteld. In tegenstelling tot de landschapstuinen die in de 19e eeuw erg in trek waren, is dit type tuin zorgvuldiger opgebouwd, terwijl hij toch vrij ‘natuurlijke’ kenmerken vertoont die als ‘schilderachtig’ worden bestempeld. Bovendien respecteert hij de sfeer van de stijl van het gebouw: de regelmatige tuinaanleg aan de kant van waar ooit de woning stond (kant Tervurenlaan), contrasteert met de onregelmatigere vormen wat verder (Gérardstraat).
De bouw van drie appartementsgebouwen in het goed heeft de oorspronkelijke site ongetwijfeld verkleind en in zekere mate ook ontsierd, maar de waterpartijen, de houtgewassen en de verschillende kenmerken van dit type tuin werden zijn toch goed bewaard (rotsen, plantenpotten, plaveisel). De stijl van de tuin is nog goed zichtbaar. De waterbekkens zijn in goede staat en werken uitstekend.
Brussel telt slechts weinig gelijkaardige tuinen. Geen enkele ervan wordt op dit ogenblik beschermd.
Het park telt talrijke bomen, waaronder de interessantste: twee tulpenbomen uit Virginia met een omtrek van 2,63 en 2,36 m, een imposante kastanjeboom met een omtrek van 3,51 m, taxussen, een hulst, verschillende haagbeuken, twee beuken en een notelaar. Etterbeek telt slechts drie opmerkelijke tulpenbomen.
Voor de aanplantingen met grasachtigen gebruikte J. Buyssens bij voorkeur Alpenplanten wegens hun overvloedige bloemen, hun schitterende kleuren en hun bladhoudend karakter. Ze passen uitstekend tussen de rotstuintjes.
Het element ‘water’ in deze tuin is bijzonder interessant, want het brengt het landschap tot leven. Twee fonteinen aan de zijkant in de vorm van de hengsels van een mand zijn met elkaar verbonden door een centraal, rechthoekig bekken. Hogerop loopt water uit een rond bekken in een bekken in schelpvorm, vanwaar het in dat centrale bekken loopt. Dit centrale bekken loopt uit in een bekken met renaissance-invloeden. Deze goed bewaard gebleven waterpartij geeft de moderne tuin extra waarde, niet alleen door haar aanblik, maar ook door de specifieke flora die zich er ontwikkelt. Aan de kant van de Tervurenlaan is het bekken regelmatig, maar aan de kant van de Gérardstraat, verder van het gebouw verwijderd, zijn verschillende schilderachtige waterpartijen omringd door talrijke rotstuintjes.
De plantenbak is een waardevol element in de tuindecoratie. Dit exemplaar past uitstekend bij de kenmerken van de tuin: het is een ronde, betonnen vaas zonder enige versiering, op een brede voet.
De twee tulpenbomen vervullen een belangrijke landschappelijke rol: ze omkaderen de waterpartijen en doen deze beter uitkomen.
We somden hierboven een aantal kenmerken op die dit tuinoverblijfsel van het begin van de 20e eeuw tot een ‘moderne tuin’ maken. Deze plek heeft de oorspronkelijke sfeer die aan de basis lag van haar ontwerp, weten vast te houden: een zoeken naar harmonie met het aanwezige bouwwerk, waarbij taferelen worden gecreëerd waar de natuur tot haar recht komt, een harmonieuze combinatie van natuurlijke en artificiële elementen.
