Statut juridique
ID
Soort
De villa werd in 1912 op vraag van Léon Drugman voor zijn zoon, Paul, ontworpen door de Engelse architecten Raymond Unwin en Richard Barry Parker, in samenwerking met de Belgische architect Adrien Blomme (archief van de gemeente Elsene/Stdnb. 233-225, dossier 520). De familie Drugman was een welgestelde Elsense familie die, na aan het eind van de XIXe eeuw in Engeland te hebben gewoond, in de jaren 1900 terugkeerde om zich in Elsene te vestigen.
Het huidige uitzicht van de tuin van de villa is het resultaat van een inrichting die in de jaren 1920 is uitgevoerd, waarschijnlijk volgens de plannen van de Luikse architect Mario Knauer.
Het landschapsontwerp in gemengde stijl bestaat uit een combinatie in Engelse stijl van een gewone tuin en landschapstuinen. De inrichting, met een onderverdeling in kleinere thematuinen, lijkt sterk geïnspireerd te zijn op de Arts & Crafts-beweging en de cottage gardens. De eigendom is omgeven door bakstenen muren, die soms bedekt zijn met pleisterwerk.
Het hoofdperspectief vanaf de zuidgevel van de villa geeft uit op een regelmatige tuin, die voornamelijk bestaat uit een bowling green, een grasveld dat een kom met vlakke bodem vormt, afgebakend door een afwateringsvlak, enigszins ingedaald ten opzichte van het hoofdvlak van de tuin. Deze symmetrische compositie, met afgeronde zuidelijke hoeken verbonden door een halvemaanvormige tegenboog, wordt omringd door bloemperken met onder meer rozenstruiken, en door paden aan weerszijden die samenkomen en een pleintje vormen.
Verschillende landschapstuinen met verschillende sferen, beplant met bomen en struiken, bevinden zich aan weerszijden van de gewone tuin. Ten westen van de bowling green bevindt zich een zone die doet denken aan een Vogezenbos, met beuken, dennenbomen, eikenbomen, hazelaars, seringen en laurierkersen. Het deel ten zuiden van het gazon is dan weer beplant met berken, esdoorns, hazelaars en lindebomen.
Rechtstreeks ten oosten van de bowling green wordt een Engels geïnspireerde woodland garden - een landschapstuin die de sfeer van een Alpijns kreupelbos uitademt - doorkruist door een kronkelpaadje dat wordt beschaduwd door beuken, waaronder een rode beuk (Fagus sylvatica ‘Atropurpureum’), die wellicht een eeuw oud is. Aan de voet van deze bomen ligt een gazon versierd met Japanse traptreden, waar krokussen, sneeuwklokjes en maagdenpalm bloeien. Op sommige plaatsen getuigen rotsplanten - klokjes, varens, enz. - van de aanwezigheid van oude lage muurtjes. Aan de andere kant van het pad, langs de tuinmuur, staat een rij leilinden en een acacia.
Vanuit landschappelijk oogpunt is de tuin een van de eerste voorbeelden van een Brusselse pittoreske tuin, die wellicht werd ontworpen vóór de thematuinen die werden uitgedacht door landschapsarchitect Jules Buyssens voor de villa van Buuren.
De invloeden van de Arts & Crafts-beweging, die aan het einde van de XIXe eeuw in Engeland ontstond, zijn duidelijk zichtbaar in de gebruikte landschappelijke inrichting. Het ontwerp van de tuin in de jaren 1920 past in de invloedssfeer van deze artistieke stroming die ambacht, architectuur en tuinontwerp combineerde, zoals blijkt uit de oprichting van de 'Association du Nouveau Jardin Pittoresque' in België in 1913.
De met bomen omzoomde eigendom verenigt en harmoniseert een combinatie van verschillende thematuinen, die zowel regelmatig als onregelmatig van stijl zijn. Het terrein is ontworpen als een verlengstuk van de villa midden in de natuur, naar het voorbeeld van de cottage gardens. Verschillende elementen die representatief zijn voor de Engelse tuinen, verfraaien de omgeving: bowling green, met flagstones geplaveide paden en vroegere aanwezigheid van een pergola, die vandaag is verdwenen.
Het creëren van verschillende sferen wordt bereikt door het gebruik van een grote verscheidenheid aan sierplanten en inheemse planten die grafische composities vormen, de aanwezigheid van een uitgesproken plantendichtheid, evenals het spel van contrast, volumetrie, licht en schaduw.
De onderdelen van dit zeer kwalitatieve landschapsontwerp zijn grotendeels bewaard gebleven, ondanks het verdwijnen van de centrale as van de regelmatige tuin als gevolg van de opsplitsing van het perceel in meerdere eigendommen.
